Spitsbergen jest największą wyspą Norwegii. Znajduję się w archipelagu o nazwie Svalbard, na Morzu Arktycznym. Dawniej nazwa Spitsbergen określała cały archipelag, a największą jego wyspę nazywano Spitsbergenem Zachodnim. Wyspa pokryta jest górami, najwyższy szczyt ma 1717 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 39 tys. km². Została odkryta w 1596 roku przez Willema Barentsa.
Okolice Spitsbergen są rajem dla ornitologów i miłośników przyrody. Jest to jednak kraina chłodna nawet latem. Spitsbergen w większości pokryta jest lodowcami.
Wśród fal Morza Arktycznego można ujrzeć delfiny, orki, płetwale, foki, morświny i walenie. Z kolei na lądzie występują niedźwiedzie polarne, tysiące reniferów oraz lisy arktyczne. Wyspy zamieszkuje również ponad 100 gatunków ptaków.
Poza zwierzętami latem można zobaczyć kwiaty porastające zielone wzgórza. Z kolei zima to czas na podziwianie zjawiskowej zorzy polarnej.
Częstym widokiem podczas rejsu na Spitsbergen są lodowe góry, skaliste szczyty, wybrzeża pokryte skałami wygładzonymi przez morze oraz fiordy. Co ciekawe kilka miejsc ma polskie nazwy, np. Góra Warszawska, Przełęcz Kopernika czy Szczyt Wawelski.
Populacja zamieszkująca wyspę jest niezwykle mała. Szacuje się ją na około 3 tysiące mieszkańców. Z tego powodu jest to doskonałe miejsce dla osób, które chcą odetchnąć od tłumów. Mieszkańcy w dużej mierze zajmują się rybołówstwem. Na archipelagu można zobaczyć Ny Alesund, czyli najbardziej wysuniętą na północ osadę świata.
Interesującym budynkiem znajdującym się na wyspie, jest Polska Stacja Polarna Hornsund, w której prowadzone są całoroczne badania dotyczące geofizyki praz środowiska polarnego.
Ciekawostką jest również znajdujący się na archipelagu bar z alkoholem i ciepłymi posiłkami, który jest najdalej wysuniętym na północ tego typu przybytkiem.
Kolejnym niezwykłym miejscem jest cmentarz z grobami XVII wiecznych wielorybników. Innym nietypowym punktem na mapie Svalbardu jest brzeg Ahlstrandhalovoya, na którym można zobaczyć stosy szkieletów białych wielorybów.
